در دنیای سینما و تلویزیون بازیگرهای مختلف از راه‌های متفاوتی برای نقش‌هایی که قرار است بازی‌اش کنند خود را آماده می‌کنند و برای نزدیک شدن به کرکترشان در فیلم متدهای بازیگری متنوعی را می‌آزمایند.
یکی از همین متدهای بازیگری اصطلاحا Method Acting نام دارد. در این روش بازیگر تشویق می‌شود تا از تجربیات و احساسات شخصی‌اش برای نزدیک شدن به نقش بهره بگیرد و زندگی در غالب شخصیت فیلم حتی وقتی دوربینی در کار نیست هم بخشی از این متد بازیگری است.
بازیگر‌ها هم مثل بقیه ما خیلی میانه‌ای با میانه‌روی ندارند و این متد بازیگری هم زمینه خوبی برای زیاده‌روی در اختیار آن‌ها قرار می‌دهد. در این مقاله با هم داستان آماده شدن بازیگران مختلف برای نقش‌هایشان را مرور می‌کنیم و در نهایت شما قضاوت کنید کدام یک از آن‌ها دیگر شورش را درآورده است.
لیدی گاگا برای فیلم House of Gucci
” الان تقریبا سه سال از آن فیلم می‌گذرد و اگر بخواهم کاملا با شما صادق باشم باید بگویم من یک سال و نیمِ تمام به عنوان رجیانی (شخصیت گاگا در فیلم) زندگی کردم. “گاگا در گقت و گو با مجله وگِ بریتانیا همچنین اضافه کرد که در تمام مدت ۹ ماه ساخت آن فیلم همواره انگلیسی را با لهجه ایتالیایی صحبت می‌کرده است و در نهایت این غوطه‌ور شدن در شخصیت رجیانی برایش در دنیای واقعی مشکلات روانی ایجاد کرده است.
گاگا در ادامه همین مصاحبه اضافه کرده است:” وقتی در زمان تمام شدن فیلم‌برداری برای اولین بار پس از ۲ ماه به پیاده‌روی رفته بودم، نمی‌توانستم تشخیص بدهم دوربین‌ها مشغول فیلم‌برداری از من هستند و من رجیانی هستم یا لیدی گاگا. ”
مایکل بی جوردن برای فیلم Black Panther
” وقتی داشتم برای نقشم در فیلم Black Panther آماده می‌شدم، سعی می‌کردم زمان زیادی را تنها باشم. ” این بازیگر ادامه می‌دهد:” من به این نتیجه رسیدم که اریک (اریک کیلمونگر شخصیت مایکل بی جوردن در همین فیلم) در بیشتر زمان کودکیش تنها بوده است.
او آدم‌های زیادی برای حرف زدن نداشته است و با همان‌ها هم نمی‌توانسته در مورد سرزمین واکاندا صحبت کند. “مایکل بی جوردن در ادامه همین مصاحبه آشکار کرد که پس از پایان فیلم‌برداری این فیلم به خاطر ایزوله بودن بیش از حد و مدت زمان زیادی که تنها گذرانده به مشکل برخورده است و نیاز به مراجعه به روان‌شناس و تراپی پیدا کرده است.
جرد لتو برای فیلم Suicide Squad
اینطور که از شواهد مشخص است جرد لتو حسابی متد اکتینگ و شخصیت جوکر را جدی گرفته بوده و احتمالا همبازیانش در این فیلم پس از پایان فیلم‌برداری به خاطر رهایی از دست جوکر حسابی خوشحال بوده‌اند. در زمان فیلم‌برداری جرد لتو یا شاید بهتر باشد بگوییم آقای جوکر یک بار برای همه بازیگرهای فیلم یک خوک مرده فرستاده است و همچنین یک بار برای مارگو رابی، هم‌بازی‌اش در همین فیلم یک موش زنده فرستاده است.
ظاهرا در تمام زمان ساخت این فیلم همه دست اندرکاران باید جرد لتو را به درخواست خودش “Mistah J. ” یا همان آقای جی خطاب می‌کردند. جالب است بدانید تنها در ۱۰ دقیقه از ۲ ساعت زمان این فیلم شخصیت جوکر با بازی لتو روی پرده ظاهر می‌شود.
رابرت پتینسون برای فیلم The Lighthouse
رابرت پتینسون طی مصاحبه‌ای در مورد روند آماده شدنش برای این فیلم فاش کرد که در مدت فیلم‌برداری این فیلم به صورت مداوم خودش را مجبور به استفراغ می‌کرده، گِل و لجن لیس می‌زده، درون شلوار شخصیت‌اش در فیلم ادرار می‌کرده، درون کفش و چکمه‌هایش سنگ و کلوخ می‌گذاشته و مرتبا مشروبات الکلی مصرف می‌کرده است.
این بازیگر اینطور ادامه می‌دهد:” یادم هست تا پیش از این فیلم همیشه از بازیگرهای دیگری که از متد اکتینگ استفاده می‌کردند، این انتقاد را می‌کردم که چرا همیشه بازیگر‌ها برای درآوردن نقش یک آدم عوضی سراغ این متد می‌روند. چرا هیچ‌وقت نمی‌بینیم که بازیگری حسابی در نقشش فرو رفته باشد در حالی که نقش یک آدم خوب را بازی می‌کند؟ ”
دنیل دِی‌لوئیس در فیلم My Left Foot
این بازیگر برجسته بریتانیایی روند پیچیده‌ای را برای نزدیک شدن به نقش کریستی براون (هنرمندی ایرلندی که مبتلا به فلج مغزی بوده است) در این فیلم انتخاب کرده است و البته از آن‌جایی که در نهایت برای این نقش اسکار گرفت شاید کسی نتواند به او خرده‌ای بگیرد.
ظاهرا دی‌لوئیس در زمان فیلم‌برداری این فیلم و برای مدت طولانی از روی صندلی چرخدار شخصیتش در فیلم بلند نمی‌شده است و در نهایت به همین دلیل به دو تا از دنده‌هایش آسیب زده است. همچنین این برنده ۳ باره جایزه اسکار بهترین بازیگر مرد در تمام مدت ضبط فیلم My Left Foot عوامل پشت صحنه را مجبور می‌کرده تا برای نزدیک‌تر شدن به شخصیتش در فیلم غذایش را با قاشق به او بخورانند.
هال بِری برای فیلم Jungle Fever
ظاهرا این اولین نقش جدی این بازیگر در سینما محسوب می‌شده است و او باید در این فیلم نقش یک معتاد به کِرک را بازی می‌کرده است. هال بریِ تازه‌کار برای آماده شدن متد اکتینگ را انتخاب می‌کند و بر اساس گفته‌های خودش برای شبیه شدن به شخصیت و درک زندگی او به مدت ۱۰ روز از حمام رفتن خودداری کرده است.
خودِ هال بری در مورد این تجربه تنها با خنده می‌گوید:” بله چنین چیزی درست است و هرکس که باورش نمی‌شود می‌تواند از ساموئل ال‌جکسون (هم‌بازی‌اش در همین فیلم) بپرسد چرا که او مجبور بود به خاطر داستان مرتب من را بو کند. ”
جیمی دورنان برای بازی در سریال The Fall
جیمی دورنان در این سریال نقش یک قاتل سریالی را بازی کرده است و می‌توان حدس زد نزدیک شدن به نقش یک قاتل سریالی با روش متد اکتینگ چندان عاقلانه نباشد. جیمی در زمان آماده شدن برای این نقش درون یکی از قطار‌های متروی لندن یک زن را زیر نظر می‌گیرد و مانند یک قاتل سریالی متبحراو را دنبال می‌کند. همراه او از قطار پیاده می‌شود و از مترو خارج می‌شود.
خود این بازیگر این اتفاق را این‌گونه توضیح می‌دهد:” آن روز می‌خواستم ببینم اینکه مانند یک قاتل سریالی یک هدف انتخاب کنم و به دنبالش بروم چه حسی دارد. پشت سر آن زن از ایستگاه مترو خارج شدم و بدون اینکه فکر کنم چند چهارراه تعقیبش کردم تا اینکه خوشبختانه بالاخره به خودم آمدم و با خودم گفتم: هی، چه غلطی داری می‌کنی؟ “
